2.1 Dırdır Etmeyi Bırak
2.2 Övgü Yada Takdir Bekleme
2.3 Doğru Kavga Et
2.4 Dertleri Başkasının Sırtına Yıkma
2.5 Sevgini Kanıtla
Mutluluk ve evlilik hakkındaki araştırmalardan ürkütücü bir sonuç çıkar: İlk çocuktan sonra evlilikte tatmin azımsanmayacak ölçüde azalıyor. Özellikle yeni bebeklerin ve küçük çocukların rahatsız edici varlıkları evliliğin üzerinde oldukça baskı yaratır ve aile içi huzursuzluk da çocukların bu yaşlarında zirve yapar.
Kimilerine garip gelebilir ama hukuk fakültesinin kütüphanesinde tanıştığımız andan itibaren Jamie ile hep olağanüstü bir aşk yaşadığımızı hissetmişimdir. Ne var ki son yıllarda aramızda geçen küçük atışmaların ve iğneleyici sözlerin bizi sevgimizi daha az göstermeye ittiğinden endişe duyuyordum.
Evliliğimiz sıkıntıya girmiş değildi. Sevgimizi açıkça ve sık sık gösteriyorduk. Birbirimize karşı anlayışlıydık. Aramızdaki fikir ayrılıklarını oldukça iyi idare ediyorduk. Tanınmış evlilik uzmanı John Gottman'ın bir ilişkideki yıkıcı etkilerinden dolayı Mahşerin Dört Atlısı olarak adlandırdığı (umursamama, savunmaya geçme, eleştirme, aşağılama) davranışlarda bulunmuyorduk.
Ancak ikimizin de değiştirmek istediğim bazı kötü alışkanlıklar edinmiştik.
Evliliğim üzerinde çalışmak mutluluk projemin bariz hedeflerinden biriydi, çünkü mutlulukla en güçlü şekilde bağdaştırılan etkenlerden biri de iyi bir evliliktir. Bu kısmen mutlu insanların evlenip evli kalmayı mutsuz insanlara kıyasla daha kolay başardığı olgusunun bir yansımasıdır, çünkü mutlu insanlar daha iyi ve rahat birer eş olurlar. Ama evliliğin kendi de mutluluk getirir, çünkü herkesin ihtiyacı olan desteği ve yoldaşlığı sağlar.
Evli insanların çoğu için olduğu gibi benim için de evliliğim yaşamımdaki diğer tüm önemli kararlarımın temelini oluşturuyordu: nerede yaşadığım, çocuk sahibi olmam, arkadaşlarım, işim, eğlencem. Evliliğimin atmosferi tüm yaşamımın iklimini belirliyordu. Mutluluk projeme evliliği dahil etmekle kalmayıp, onu hemen başlarda bir yerde, ikinci ayda ele almaya karar vermemin nedeni de buydu.
Jamie garip bir karışımdır. Bir eşin üstlenmesi gereken çeşitli görevleri yapmayı reddederek beni deli eder, sonra gidip ben söylemeden bilgisayarımı güncelleyerek beni şaşırtır. Yatağı yapar, ama asla çamaşır sepetini kullanmaz. Doğum günlerinde hediye almakta pek iyi değildir, ama hiç beklenmedik zamanlarda bana çok güzel şeyler alır. Herkes gibi o da iyi ve o-kadar-da-iyi-olmayan birtakım niteliklerin bileşimidir; benim kötü alışkanlıklarımın en kötüsüyse onun iyi yönlerini doğal karşılarken hatalarına odaklanmamdır.
O arada mutluluk projem hakkında önemli bir olguyu kavramıştım: Kimseyi değiştiremezdim.
Sevgi garip bir şey. Bir böbreğimi hiç düşünmeden Jamie'ye bağışlayabilirdim, ama tıraş kremi almam için benden markete uğramamı isteyince aşırı derecede içerliyordum. Araştırmalar çiftler arasında en sık görülen atışma nedenlerinin para, iş, seks, iletişim, din, çocuklar, eşlerin ebeveynleri, takdir edilme ve etkinlikleri olduğunu gösteriyor. Bu kategoriler (herşeyi kapsıyor gibi görünseler de) benim sorun alanlarıma tam olarak hitap etmiyordu. Kendi evliliğimi, yeni evli ve çocuksuz günlerimizdeki sevecenlik ve sabrı geri getirmek için yapabileceğim değişiklikleri uzun uzadıya düşündüm.
Aldığım kararları hayata geçirmenin benim için zor olacağını biliyordum. Hepsini her gün uygulayabileceğimi düşünecek kadar hayalperest değildim, ama şimdiye kadar yaptıklarımdan daha iyisini yapabilmeyi hedeflemek istiyordum. Mutluluk projeme enerjimi arttırıp dağınıklığımı gidererek başlamamın nedenlerinden bir de zihinsel ya da fiziksel karmaşanın altında ezildiğimi hissetmezsem daha rahat ve sevecen davranabileceğimi bilmemdi. Saçma görünüyordu, ama düzenli bir gardırobumun olması ve daha fazla uyumak beni şimdiden daha mutlu ve sakin bir kişi haline getirmişti. Asıl zor olan, Şubat için listeme yeni kararlar eklerken Ocak ayının kararlarını uygulamaya da devam edebilmekti.
GRETCHEN RUBİN – THE HAPPINESS PROJECT
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder